شکم گردی در خیابان معروف مونتورگوی پاریس - مجله لیست پیوند

تا سال 1866 خیابان به پارک صدف ها (parc à huîtres) تبدیل شد و حتی حلزون های صدف دار در حوضچه ها پرورش داده می شدند. این خیابان به هنر و ادبیات هم راه پیدا کرد و در ردپای آن در نوشته های انوره دو بالزاک و امیل زولا در قرن نوزدهم و آثار عکاسی روبر دوانو (Robert Doisneau) در سال های 1930 تا 1960، مشهود است.

در سال 1969 توسعه در این منطقه سرعت گرفت و تصمیم بر آن شد تا بازار به محله رونجیس (Rungis) در نزدیکی فرودگاه اورلی (Orly) منتقل گردد. مرکز خرید له ال دوباره احیاء شده است و نشاط و زندگی به محله ای که مدت طولانی بی هدف شده بود، بازگشت. اگرچه خیابان مونتورگوی هیچوقت از جنب و جوش نیفتاد. در این مطلب مهم ترین و برجسته ترین مکان های خیابان مونتورگوی را برای یک شکم گردی بی کم و کاست در یک عصر دلپذیر به شما معرفی می کنیم.

پنیر

اگر دلتان می خواهد پنیر خریداری کنید مستقیما به سراغ لا فرمت (La Fermette) در پلاک 86 خیابان مونتورگوی بروید. خانواده ریگاتیری (Rigattieri) بیش از بیست سال است که این پنیرفروشی را پر از پنیرهای وسوسه انگیز می نمایند. کارکنان صمیمی و شکیبا فروشگاه، مشتریان تازه وارد را برای خرید پنیر هدایت نموده و محصولات ویژه لا فرمت را به هواداران پروپاقرص پنیر نشان می دهند. بریا ساوارین ترافل دار (truffled Brillat-Savarin) و کومت (Comté) سی ماهه که دیوید لبوویتز (David Lebovitz)، وبلاگ نویس دنیای غذا، عنوان وسوسه انگیز برترین پنیر روی زمین را به آن اعطاء کرد، از محبوب ترین پنیرهای این فروشگاه هستند.

نان و شیرینی

بدون شک اشتورر (Stohrer) را با سایبان زرد و آبی چشم گیر آن در پلاک 51 این خیابان فراموش نخواهید کرد. نیکلاس اشتورر (Nicolas Stohrer)، شیرینی پز شخصی ماری لشچینسکا (Marie Leszczynska) همسر لویی پانزدهم، در سال 1730 این جا را تأسیس کرد و قدیمی ترین قنادی در پاریس محسوب می گردد. برای توصیف اهمیت تاریخی این شیرینی پزی می توان به شیرینی مبتکرانه و مشهور آن یعنی رام بابا (rhum baba) اشاره نمود. اشتورر اولین بار آن را از ترکیب نان خشک بریوش (brioche) لهستانی و نوشیدنی مالاگا به وجود آورد و با افزودن زعفران، کرم پاستری، انگور و کشمش طعمی دو چندان به آن بخشید. این شیرینی را به خاطر شخصیت پرطرفدار شب های عربی (Arabian Nights) در آن روزهای پاریس، علی بابا نامیدند. یک قرن بعد در سال 1835 یکی از نوادگان او، مالاگا را در دستور پخت با رام جایگزین کرد و رام بابای امروزی پدید آمد. علاوه بر کیک و شیرینی های دلپذیر، خوراکی های خوشمزه دیگری همانند سالمون دودی، کیش (quiche) و اسکالوپ را هم می توانید در این مکان امتحان کنید. به سمت پایین خیابان که بروید در پلاک 100 به مزون کوله (Maison Collet) می رسید. این شیرینی پزی مشهور به تازگی بازسازی شده و صف مردم پشت درهای آن در زمان نهار گواه کیفیت نان های تازه آن است.

نهارخوری

برترین قسمت ماجرا یافتن رستوران معروف او روشر د کانکاله (Au Rocher de Cancale) در خیابان مونتورگوی است. نظرات پیرامون هیچ رستورانی را بیش از این مثبت نخواهید دید. به طوری که بالزاک در سال 1843 در رمان اونورین (Honorine)، بخشی از شاهکار او به نام کمدی انسانی (La Comédie humaine)، بیان می نماید که طعم غذاهای آن از آزمون زمان سربلند بیرون می آید. او روشر د کانکاله در ابتدا در سال 1804 در پلاک 59 افتتاح شد اما 42 سال بعد در قرن هفدهم به ساختمان شماره 78 نقل مکان کرد و هنوز در همان جا مستقر است و تنها نوسازی های اندکی در طول سال ها بر روی آن انجام شد. رستوران بیشتر به خاطر صدف هایش معروفیت دارد. ظاهراً بالزاک بیش از صد صدف را در یک وعده در این رستوران خورد. بعلاوه دیگر غذاهای دریایی مانند سل نورماند (Sole Normande) از سال 1837 غذای مخصوص این رستوران محسوب می شوند. در منوی امروزی رستوران غذاهای ساده تری مثل برگر و سالاد هم عرضه می گردد.

او روشر د کانکاله

مقصد دیگر شکم گردی شما در خیابان مونتورگوی باید لیسکارگوت مونتورگوی (LEscargot Montorgueil) باشد. این رستوران از سال 1832 آغاز به کار نموده و در طبخ حلزون مهارت دارد. لیسکارگوت مورد علاقه هنرمندان، نویسندگان و هنرپیشگان تئاتر مانند مارسل پروست، چارلی چاپلین، پابلو پیکاسو، ژان کوکتو، سارا برنارد و سالوادور دالی بود و دکورِ به سبک امپراطوری دوم آن هنوز مثل همان روزهای اول می درخشد. اسکارگوت بورگینیون (escargot bourguignon) آماده شده به سبک کلاسیک با سیر و کره جعفری یا فوی گراس (foie gras)، ترافل یا حتی طلای 24 عیار را می توانید در این جا امتحان کنید.

او تونو د هال (Aux Tonneaux des Halles) در ابتدا یک هتل بود که در دهه 1920 به کافه تبدیل شد. از ژانویه 2015 دو برادر به نام های رافائل و ملچیور مالک آن شدند و با غذاهای با طعم خانگی و نوشیدنی های دلپذیر صفای گذشته را به این کافه برگردانده اند. لزارتیزان (Les Artizans) را می توان یک جای به اصطلاح فرانسوی ها، بیسترونومی (bistronomie) ساده، تازه و خوشمزه توصیف کرد که منوی نهار آن شامل پیش غذا، غذای اصلی و دسر با قیمت مناسب است. سرآشپز پاتریک کنال (Patrick Canal) هر روز به بازار سر می زند و بر اساس آن برای غذای اصلی تصمیم می گیرد، در نتیجه ممکن است با خوراک بره به همراه موسیر و فلفل پیکیلو یا ماهی هیک با سس راویگوت (ravigote) بنا به حس و حال آن روزِ سرآشپز روبرو شوید.

شکلات

ا لا مره د فمیل (A la Mère de Famille) در پلاک 82 این خیابان از شعب شکلات فروشی زنجیره ای کوچکی است که قدیمی ترین شکلات فروشی ها در پاریس محسوب می شوند. فروشگاه اصلی در خیابان فوبور مونتمارتر (Faubourg-Montmartre) قرار گرفته است که از سال 1761 فعالیت می نماید و سردر سبز و طلایی شناخته شده آن بیش از 150 سال عمر دارد. علاوه بر شکلات های متحیرنماینده، در این فروشگاه با انواع آب نبات، شیرینی و بستنی خانگی روبه رو می شوید. تنوع محصولات فروشگاه تا 1200 قلم می رسد. چارلز شکلات یا همان شارل شوکولاتیه (Charles Chocolatier) که در سال 1910 بازگشایی شده، فروشگاه دیگری است که علاقمندان به شیرینی جات نباید آن را از دست بدهند.