امامی فر: هیچ کس حاضر به سرمربیگری در تیم فوتبال امید نبود، عده ای که ندانسته کارشناسی می کنند، کارشناس نیستند! - مجله لیست پیوند

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرنگاران، تیم فوتبال امید ایران در مرحله گروهی مسابقات انتخابی المپیک 2020 توکیو، با تساوی مقابل ازبکستان، شکست برابر کره جنوبی و پیروزی بر چین از صعود به مرحله بعد باز ماند تا حسرت المپیکی شدن فوتبال ایران 48 ساله شود. در همین زمینه گفت و گویی با علیرضا امامی فر، مربی تیم امید انجام دادیم که در زیر می خوانید:

خبرنگاران: کار در تیم امید چطور بود؟

از همان روزی که حمید استیلی از من دعوت کرد تا به کادر تیم امید اضافه شوم، متوجه این شدم که بعد از جدایی مجیدی و با وجود تلاش ها و رایزنی هایی که کمیته فنی و فدراسیون داشته است هیچ کس حاضر به قبول مسئولیت تیم نشده و از آنجا که استیلی چند ماه کنار تیم بود سرمربیگری را پذیرفت. ضمن اینکه به لحاظ مسائل مالی که فدراسیون دارد، امکان جذب مربی خارجی وجود نداشت. من هم یک قرارداد چهار ماهه با فدراسیون امضا کردم.

خبرنگاران: چند اردو هم کنار تیم بودید و تقریباً برنامه ریزی خوبی برای این تیم شد.

از روز اول با توجه به مسابقات لیگ، جام حذفی و تیم ملی برنامه های مان را ارائه و در نهایت اردوهایی را در اندونزی و قطر برگزار کردیم. ما دو بار به قطر رفتیم، چون امکاناتی که برای ما در نظر گرفته بودند و همین طور سبک بازی و تفکر مربی آنها به حریفان ما بسیار نزدیک بود. در ادامه هم استیلی و کادر فنی نفرات را انتخاب کردند. بعد از اردوی اندونزی با توجه به آنالیزهایی که انجام دادیم به این نتیجه رسیدیم که به دلیل اشتباهات متعدد فردی باید تیم قوی تر شود. در این راستا از تجربه امیرحسین پیروانی به واسطه حضورش در تیم جوانان و امید استفاده کردیم. در روزهایی هم که باید روی ارنج اصلی مان کار می کردیم دوباره به قطر رفتیم.

خبرنگاران: یعنی زمان کم داشتید؟

ما در این مدت کوتاه دو کار مهم انجام دادیم. برای ما شکل تیم در فاز حمله و دفاع بسیار اهمیت داشت. مسابقاتی مثل انتخابی المپیک مانند لیگ نیست که شما زمان کافی در اختیار داشته باشید. پس می دانستیم که در جریان مسابقات نمی توان خیلی کار فنی انجام داد و باید یک باکس تعریف می کردیم. یک مربع 40 در 40 را در نظر بگیرید که فاصله آخرین مدافع با اولین مهاجمش باید 40 متر باشد. در تیم های لیگی ما این اتفاق کمتر می افتد، چون مدیران ما نتیجه گرا هستند و به ندرت تیم هایی هستند که از انتهای زمین فوتبال بازی کنند. از طرفی برخی از بازیکنان ما در تیم های خود خیلی بازی نمی کردند، چون به امر آموزش توجهی نمی شود.

خبرنگاران: آیا در فاز حمله نیز مشکل کمبود زمان و تمرین داشتیم؟

در مبحث بعدی باید موضوع شیفت در فوتبال را هم برای بازیکنان تعریف می کردیم، اینکه در چه لحظاتی شکل قرار دریافت بازیکنان در زمین با توجه به موقعیت توپ چطور باید باشد. البته بچه ها به خوبی مباحث آموزشی را متوجه می شدند و در زمین پیاده می کردند. موضوع بعدی مهاجمان بودند که باید در کار دفاع تیمی هم شرکت می کردند، چون برای ما قبل از هر چیز گل نخوردن اهمیت داشت.کاری که کی روش هم در ابتدای ورودش انجام داد.

ما در فاز حمله روی سرعت، خلاقیت، سبک بازی و توانایی بازیکنان و استراتژی خودمان در آن مسابقه خاص حساب باز کرده بودیم. در بازی های تدارکاتی متوجه اشتباهات فردی زیادی شدیم که جذب یک روانشناس زبده (دکتر حمزه) خیلی به تیم کمک کرد. به این نتیجه رسیدیم که باید زمان انتقال توپ خیلی سریع تر شود. حالا یا از طریق بازی مستقیم، ضدحمله یا بازی سریع.

خبرنگاران: انتقادهای زیادی از تغییر پست بازیکنان شد. مثلاً نورافکن در دو بازی اول در پست اصلی خود بازی نکرد.

مسائلی برای ما به وجود آمد. مثل مصدومیت آقاجانپور که ما خط دفاعی مان را تغییر دادیم. امید نورافکن هم از زمان کرانچار و با قبول خودش در دفاع میانی بازی می کرد که به جز او تغییر دیگری به وجود نیاوردیم، اما در بازی سوم چون نیاز به گل های زیادی داشتیم این ریسک را کردیم. محمد محبی هم با مصدومیت به تیم اضافه شد و صیادمنش هم که طبق قانون نمی توانست در تمام اردوهای ما شرکت داشته باشد. در خط میانی نیاز به بازیکنان دونده و جنگنده داشتیم که مهدی خانی و دهقانی همه تلاش شان را کردند و بسیار مؤثر بودند. البته ما دهقانی را در حمله یک مقدار آزادتر گذاشته بودیم. رضا شکاری هم پشت مهاجم بازی می کرد و با توجه به قدرت مالکیت و بازی سازی اش به تیم کمک می کرد. شجاعی و محبی هم در کناره ها از قدرت بدنی خوب و قدرت شوت زنی برخوردار بودند. قائدی و حسین زاده هم هر وقت که به بازی آمدند تاثیرگذار بودند.

خبرنگاران: پس چرا تیم امید نتیجه نگرفت؟

سؤال بسیار خوبی است. طبق آمار و آنالیز AFC تیم امید ایران در بسکمک از فاکتور ها مثل شوتزنی و ... از حریفانش بهتر بود. تمام آمار موجود است. من سه دلیل را برای پاسخ سؤال شما مطرح می کنم. اول اینکه نداشتن برنامه ریزی کوتاه و بلند مدت، تعیین اهداف و عدم ثبات در تفکرات گذشته و اینکه چطور به تیم امید نگاه می شود. دوم عدم آموزش های تکنیکی و تاکتیکی در سنین پایین تر، همین دلیلی است که باعث می شود باشگاه ها سراغ بازیکن خارجی بروند. به عنوان مثال ضربه به توپ زدن ازبک ها خیلی به استانداردها نزدیک بود. مورد سوم فیزیک بازیکنان است که در این رابطه سه حریف ما به شرایط استاندارد نزدیک تر بودند.

انتظارم این است که نگاه منطقی داشته باشیم. اینکه چه داشتیم و چه چیزی برداشت کردیم. باید برنامه ریزی مدونی توسط مسئولان فوتبال انجام شود. ما نباید مسیری را که 50 سال رفتیم، دوباره برویم. کادر فنی ما پرسپولیسی بودند، اما شما از بازیکنان استقلال بپرسید که برخورد ما با آنها چطور بود. من کمتر مربی مثل استیلی دیده ام که وقتی نام ایران می آید رگ گردنش متورم شود و تعصب داشته نشان دهد. این را هم باید بگویم که بازیکنان تمام تلاش شان را کردند. آنهایی که به علم فوتبال اعتقاد دارند به آمارهای AFC توجه کنند. البته برخی از منتقدان وقتی با سؤالی روبرو می شوند باید پاسخ بدهند، اما وقتی اطلاعی از درون تیم ندارند باید سؤال کنند، اما چرا تماس نمی دریافتد. این انصاف نیست که فقط در جهت تخریب یک نفر حرف بزنیم. این مدل حرف زدن کارشناسی نیست. باز هم می گویم عده ای که ندانسته کارشناسی می کردند کارشناس نیستند.

خبرنگاران: به نظرت بازی تدارکاتی تیم امید کم بود؟

دقیقاً ما بیشتر کارمان را روی کارهای دفاعی گذاشتیم و شاید اگر بازی های تدارکاتی بیشتری داشتیم شناخت مان بیشتر می شد. مثلاً از طاهرخانی در پست دفاع آخر استفاده می کردیم و نورافکن هم اضافه می شد. در کنار تمام این مسائل کادر فنی هم قرار گرفته است و ما باید عملکرد خودمان را هم تجزیه و تحلیل کنیم، چون ما هم در این نتایجی که به دست آمده است، مثل فدراسیون و بازیکنان سهیم هستیم.

خبرنگاران: و صحبت پایانی ...

به جرأت می گویم از بودن در کنار کادر فنی نکات فنی و اخلاقی بسکمک آموختم و امیدوارم با انتخاب هر چه سریع تر رئیس فدراسیون این بازیکنان و آینده سازان فوتبال هم رها نشوند.