این خبر مهم را کسی نمی خواند - مجله لیست پیوند

به گزارش خبرنگاران، احسان محمدی در عصرایران نوشت:

تیم فوتبال فولاد خوزستان برای برگزاری مسابقه پلی آف لیگ قهرمانان آسیا به عربستان سفر کرد. آن ها روز شنبه در استادیوم فیصل بن فهد شهر ریاض برابر العین قرار خواهند گرفت. مسابقه ای که می تواند سهمیه ما را در مرحله نهایی این لیگ بیشتر کند.

زمانی که اعلام شد فولاد باید به عربستان سفر کند مقاومت هایی شکل گرفت. اما هزینه اسکان، زیرساخت های ناکافی از هتلینگ تا زمین تمرین، شرایط کرونایی ایران و ... باعث شد تا AFC ریاض را به عنوان میزبان ملاقات پلی آف انتخاب کند.

این نخستین سفر یک تیم ایرانی بعد از سه سال به این کشور بود ولی وقتی تیم به عربستان رسید، سعودی ها با شاخه های گل از بازیکنان ایرانی استقبالی غیرمنتظره کردند، تیم بدون هیچ مسئله ای، فرودگاه ریاض را از جهت سی آی پی ترک کرد و با اتوبوس های اختصاصی به هتل محل اقامت خود رفت

سعید آذری مدیرعامل این باشگاه بعد از این استقبال در اینستاگرام خود نوشت:سال 1971 دیپلماسی پینگ پنگ دنیا و روابط بین الملل کشورها را دگرگون کرد. فوتبال به مراتب ورزش تاثیرگذارتر و قدرتمندتری در تاریخ ورزش دنیا است. آن حد تاثیرگذار که به راحتی می تواند بسیاری از روابط دیپلماتیک را که به تیرگی گراییده، بهبود ببخشد.

ورزش محل دوستی، تشریک مساعی و انسانیت است. کاش همه چیز در قالب دوستی و محبت حرکت کند و مانند محیط ورزش، دیگر محیط های موجود در توسعه دوستی ها و روابط سختی های خاص خود را تسهیل کند.

رفتار مقامات فدراسیون فوتبال عربستان در استقبال و امور مربوط به ورود تیم فولاد خوزستان ایران به ریاض من را به یاد آن دیپلماسی معروف پینگ پنگ انداخت، رفتاری بسیار محترمانه و مودبانه که ما انتظارش را نداشتیم و به نوعی احساس غرور کردیم. شاید هم به خاطر حرکات و مصاحبه هایی بود که من قبل از ورود و پرواز به عربستان داشتم ولی روی هم رفته باید بگویم درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد / نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد. شاید دیپلماسی فوتبال را دنبال نمایند. خدا چه می داند. به امید موفقیت و سربلندی ایران و ایرانی.

این خبر اما در فضای اجتماعی و حتی ورزشی بازتاب زیادی نداشت. تصور کنید اگر به محض ورود تیم ایرانی به عربستان، تماشاگر نادانی سنگی به طرف اتوبوس این تیم پرتاب می کرد (امری که در فوتبال داخلی انگار به یکی از مناسک پذیرایی از تیم مهمان تبدیل شده است) آن وقت چه هیاهویی به راه می انداختیم و در وصف این رفتار مقاله ها رو می کردیم و از بی فرهنگی و دشمنی و کینه و .... می نوشتیم.

البته که یک استقبال و چند شاخه گل برای ترمیم زخم های میان دو کشور کافی نیست اما همیشه می توان به آینده خوش بین بود. آن ها که از دوران هیجان زدگی جوانی گذر نموده اند می دانند که در سیاست دوست دائم و دشمن دائم وجود ندارد. مصداق عینی این مثال عراق است. ما برای سال ها با این کشور درگیر جنگی خانمان سوز شدیم که هنوز هم پیکرهای سربازان تبادل می گردد، عزیزانی در آسایشگاه ها اعصاب و روان خواب گلوله می بینند، فداکارانی از تبعات ناشی از جنگ شهید می شوند و مادرانی هنوز روی سنگ مزار فرزندان شان گل می گذراند اما دو کشور دوست و برادر شدند، روابط تنگاتنگ با هم دارند، یاری های بلاعوض به آن ها می کنیم و کوشش می گردد کینه ها شسته گردد و زخم ها از یاد برود.

در تصمیم گیری برای رابطه محبت آمیز مجدد میان دو کشور ایران و عربستان کسی نظر بازیکنان فوتبال را نمی پرسد اما این دشمنی دستکم در ورزش برای هر دو طرف خسارت بار بوده است. فاتحان سفارت و کنسولگری عربستان که از دیوارها بالا رفتند و با تلفن سفارت عکس یادگاری گرفتند جرقه این اتفاق را زدند، عربستانی ها از آن بهره گرفتند و AFC هم از آن ها حمایت کرد تا دو کشور وارد جنجالی شوند که انتها آن مسابقه در زمین بی طرف شد. امری که به زیان ما تمام شد که همیشه تیم هایمان به حمایت طرفداران دلگرم بودند گرچه کرونا ورق را برگرداند و ...

این استقبال که کمتر در رسانه ها در خصوص آن حرف زده شد یک گام به جلو است. ما که در آسیا مدام گله می کنیم حق تیم هایمان را نمی دهند و مورد اجحاف قرار می گیریم باید به سمتی گام برداریم که از دشمنان کم کنیم و بر دوستان بیفزاییم. ضروری است در خصوص اتفاقاتی از این دست هم با حسن نیت حرف بزنیم که نهال دشمنی، رنج بی شمار آرد و میوه شیرینی نمی دهد.