چالش ها و دغدغه های این روزهای جشنواره های دانشجویی چیست؟ - مجله لیست پیوند

به گزارش خبرنگاران، با ایجاد شرایط ویژه ناشی از شیوع کرونا در 10 ماه گذشته، فرایند اجرای این جشنواره ها هم مانند بسیاری از فعالیت های دیگر در سطح کشور یا متوقف شده و یا هریک به نوعی با چالش ها و مسائل اساسی در فرآیند برگزاری روبرو هستند.

به همین بهانه، پای سخنان و دغدغه های سه تن از دبیران جشنواره های دانشجویی مهم دانشگاه هنر نشستیم و میزگردی با حضور محمدحسین پورابولی دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی مونولوگ، زهره عرب دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی ژکال و عماد حسینی دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه نهال برگزار گردید و در این میزگرد سعی نموده ایم چالش های موجود در جهت برگزاری این جشنواره ها، هویت و هدف برگزاری این رویدادهای دانشجویی و همچنین برنامه های ایشان برای برگزاری جشنواره ها در شرایط ویژه فعلی کشور، را آنالیز کنیم.

رویکرد جشنواره مونولوگ همواره آلترناتیو بوده است

محمد حسین پورابولی دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی مونولوگ در رابطه با برگزاری این جشنواره گفت: جشنواره مونولوگ هر سال به طور معمول در اسفند برگزار می گردد. ما آبان ماه سال گذشته فراخوان مونولوگ را در قالب دو فراخوان منتشر کردیم و جشنواره در پنج بخش اثر می پذیرفت.

وی در ادامه اضافه نمود: رویکرد ما نسبت به این جشنواره همواره آلترناتیو بوده است. مونولوگ به عنوان مدیوم آلترناتیوی برای تئاتر معمولمان در نظر گرفته می شد و دلیل وجود آن هم، همین است. مونولوگ به عنوان نمونه اجرایی که در آن دیالوگی شکل نمی گیرد، خواستار این است که از نوع تئاتر مرسوم فاصله بگیرد. سال جاری هدفمان آنالیز این موضوع بود که چرا مونولوگ باید اجرا گردد. به این ترتیب بخش هایی را تعریف کردیم که هم به اجرای مونولوگ و هم به اجراهای غیر مونولوگ پرداخته گردد.

جشنواره مونولوگ از دو بخش کلی اجرا و پژوهش تشکیل می گردد

پورابولی درباره بخش هایی که برای این دوره از جشنواره در نظر گرفته شده بود گفت: این جشنواره قرار بود به دو بخش کلی اجرا و پژوهش تقسیم گردد. ما به این بخش ها تعدادی زیرمجموعه اضافه نموده بودیم که با اصول مرسوم متفاوت بودند. مثلاً بخش اجرا به مثابه خود اجرا، پیشا اجرا، نا اجرا و مواردی از این دست تقسیم می شد. همین طور بخش درسگفتاری وجود داشت که برای آن با اساتیدی صحبت نموده بودیم تا به این ترتیب بگردد برای جشنواره پنل های آموزشی هم برگزار کرد.

وی در ادامه اضافه نمود: این دوره قرار بود کار عملی و تئوری را در یک سو با هم داشته باشد. به همین دلیل بخشی به نام تمرین- اجرای گروهی داشتیم که قرار بود از پیشا اجرا یا به عبارت دیگر از زمان دست و پنجه نرم کردن با ایده ها تا به اجرا رسیدن را دربر گیرد و یک استاد مشاور هم حضور داشت که به گروه یاری می کرد به تمرین هایی بپردازند که مناسب باشند با ایده هایی که برای اجرا در ذهن دارند. متاسفانه یکی از عظیمترین آفت های تئاتر ما این است که 80 درصد گروه ها به یک شکل تمرین می نمایند و نمی دانیم چرا این اتفاق می افتد. به همین دلیل سعی کردیم بخشی را فراوری کنیم که به این کار شکل دهد. چهار روز قبل از برگزاری جشنواره، از شیوع بیماری کرونا در کشور آگاه شدیم و برگزاری جشنواره متوقف شد. ما نمی دانستیم که چه زمانی باید کار را از سر بگیریم و یا اینکه چه قرار بود پیش بیاید.

ارتباط بیشتر با عموم مردم از اهداف دوره پنجم جشنواره ژکال

زهره عرب دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی ژکال نیز درباره این دوره از جشنواره و هدف اصلی آن گفت: بخش اصلی جشنواره ما بخش نمایشگاهی آن است. بخش های دیگر آن هم نشست ها و ورکشاپ های آموزشی هستند. می خواستیم در این دوره از مردم دعوت کنیم تا پیش دانشجوهایی که نقاشی می نمایند حضور داشته باشند و یا بخش هایی را خارج از دانشگاه برگزار کنیم تا از این طریق ارتباط بیشتری با عموم مردم برقرار گردد.

وی در ادامه اضافه نمود: نشست ها و ورکشاپ هایی که در جشنواره برگزار می گردد هدف اصلی اش این است که اساتیدی که هیچ وقت فرصت حضورشان در دانشگاه پیش نمی آید را دعوت کنیم. زیرا یکی از سختی هایی که همواره دانشجویان نقاشی با آن روبرو هستند، دریافت مجوزهای لازم برای دعوت از این اساتید است.

عدم حمایت متولیان فرهنگی دانشگاه از پنجمین دوره جشنواره ژکال

دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی ژکال در رابطه با مشکل اصلی برگزار نشدن این دوره از جشنواره گفت: مشکل ما برای برگزاری این دوره، حتی پیش از شیوع کرونا، این بود که علی رغم سال ها و دوره های قبلی معاونت فرهنگی دانشگاه از ما هیچ حمایتی نکرد.

وی درادامه اضافه نمود: در حال حاضر ما می توانیم جشنواره نقاشی را به صورت مجازی هم برگزار کنیم اما حمایت دانشگاه از ما دریغ شد. پیگیری های ما و مدیر گروه هم تا الان به نتیجه نرسیده و هنوز هیچ پاسخی دریافت ننموده ایم. مشکل اصلی ما این است که اگر قرار به برگزاری جشنواره باشد، اصلا زیر نظر کدام قسمت یا معاونت دانشگاه باید برگزار گردد؟

عرب در ادامه اضافه نمود: ما طبق روال هر سال برنامه هایمان را پیش می بردیم و با استادان صحبت نموده بودیم و حتی طرح جشنواره هم آماده بود. اما نشد که به مرحله اجرا برسد.

می خواستیم طبق تقویم هر ساله جشنواره نهال عمل کنیم

عماد حسینی دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه نهال نیز درباره نحوه شکل گیری و فراخوان این جشنواره گفت: جشنواره فیلم کوتاه دانشجویی نهال فعالیتش را از سال 1382 شروع کرد. نهال جشنواره ای بود که توسط دانشجویان سینمای دانشگاه هنر و انجمن علمی سینمای دانشکده سینما وتئاتر بنیان گذاری و توسط معاونت فرهنگی دانشگاه هنر پشتیبانی می شد. تا به امروز نیز، این جشنواره زیر نظر همین بخش برگزار گردیده است. ما طبق تقویم هر ساله جشنواره در اسفندماه فراخوان ملی جشنواره را منتشر کردیم که مهلت ارسال آن معمولا تا آخر فروردین ماه است.

گروه اجرایی نهال در کنار تنه اصلی جشنواره به بخش های جنبی آن هم توجه ویژه دارد

حسینی درباره بخش های هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه نهال گفت: معمولا نیمه دوم خردادماه به مدت یک هفته تا ده روز در سالن فارابی دانشکده کاربردی دانشگاه هنر فیلم های شرکت داده شده به اکران عموم در می آیند، بعد از آن هم با برگزاری اختتامیه و اهدای جوایز کار جشنواره به انتها می رسد. در کنار این موضوع که تنه اصلی جشنواره را تشکیل می دهد، بخش های جنبی دیگری هم داریم. کارگاه ها یکی از رویدادهای مهم هستندکه هر سال در جشنواره اتفاق می افتند. ما هر سال عظیمداشتی هم برای یکی از عظیمان سینمای ایران برگزار می کنیم.

وی ادامه داد: بخش دیگر جشنواره، گالری عکس و پوستر فیلم های کوتاه است. از دوره سیزدهم به بعد هم بخش فیلم نامه ساخته نشده به جشنواره اضافه شده است. این بخش مربوط می گردد به فیلم نامه های دانشجویی کوتاهی که فرصت ساخت پیدا ننموده اند. پس از داوری نهایی این بخش، علاوه بر این که به نویسنده فیلم نامه کوتاه ساخته نشده برتر تندیسی تعلق می گیرد، هر سال کوشش شده تا از آثار منتخب این بخش حمایت برای ساخت به عمل آید.

عظیمترین چالش همه جشنواره ها بلاتکلیفی برآمده از عدم آشنایی با شرایط ناشی از شیوع کرونا است

حسینی درباره شرایطی که برای نهال هفدهم پیش آمد گفت: ما در تدارک پخش فراخوان جشنواره بودیم و در وبسایت های مختلف خبر فراخوان را منتشر کردیم و پوسترهای چاپ شده هم در مرحله پخش بودند. پنجم اسفندماه تهران به حالت نیمه تعطیل درآمد، خوابگاه های دانشجویی بسته شده و دانشگاه ها نیز تعطیل شدند. به این ترتیب برگزاری ادامه فرایند جشنواره برای ما غیرممکن شد. عظیمترین چالشی که جشنواره ها با آن روبرو شدند بلاتکلیفی برآمده از شرایط ناشی از شیوع کرونا بود. شرایطی که حتی ارکان بهداشت و درمان کشور هم با آن آشنایی نداشتند. نمی دانستیم این قضیه کی سروسامان می یابد و کی به حالت عادی برخواهیم گشت.

وی در ادامه اضافه نمود: مهلت فراخوان ما تا آخر فروردین بود و ما این مهلت را تا یک ماه بیشتر تمدید کردیم، به این امید که بتوانیم با یک ماه تاخیر جشنواره را برگزار کنیم که متاسفانه این اتفاق رخ نداد. منع تجمعات و فعالیت های فرهنگی و سینمایی ادامه دار شد و تا الان که در آذرماه سال 99 هستیم هنوز جشنواره نهال برگزار نشده است.

کارگاه های آموزشی در جشنواره نهال از اهمیت زیادی برخوردار هستند

دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه نهال درباره اهمیت بخش آموزش در این جشنواره گفت: کارگاه های آموزشی در جشنواره نهال را به دو شکل ارائه می دهیم، یکی کارگاه هایی که در طول سال و معمولا در بازه زمانی اسفندماه تا خردادماه برگزار می کنیم و دیگری مربوط می گردد به نشست هایی که در روزهای برگزاری جشنواره معمولا به صورت جلسات سه ساعته در هر روز و در سانس های جشنواره برپا می شوند. در کارگاه هایی که در طول سال برگزار می شوند، بیشتر تمرکزمان روی کارهای عملی است. این کارگاه ها معمولا در قالب چند جلسه ترتیب داده می شوند تا مدرس ها زمان بیشتری برای ارائه آموزش های خود به دانشجویان داشته باشند. از آن جایی که معمولا شرکت برای عموم در این کارگاه ها آزاد است استقبال قابل توجهی نیز از آن ها صورت می گیرد.

حسینی ادامه داد: ضعف ها و کاستی هایی در سیستم آموزشی دانشجویان هنر وجود دارد که کوشش شده تا با برگزاری این کارگاه ها و دعوت از اساتید مطرح حوزه سینما، تا حدی از آن را جبران کرد. همچنین در نشست هایی هم که همزمان با روزهای جشنواره برگزار می شوند، بیشتر به آموزش مسائل تئوری و پژوهش سینما پرداخته می گردد. ما پیش از به وجود آمدن شرایط ویژه ناشی از شیوع ویروس کرونا، برنامه ریزی نموده بودیم از اسفندماه تا انتها اردیبهشت ماه حدود ده عنوان کارگاه آموزشی مربوط به سینما برگزار کنیم که مصادف شد با شیوع کرونا و باقی برنامه ها هم به نسبت همین موضوع منتفی شدند.

هدف بخش آموزش جشنواره پنجم ژکال؛ پرداختن به موضوعات مورد احتیاج دانشجویان نقاشی

زهره عرب دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی ژکال درباره بحث آموزش در این جشنواره گفت: جشنواره ما در طی دو هفته برگزار می گردد و هفته دوم جشنواره مختص نشست ها و ورکشاپ ها است. برنامه های ورکشاپ های ما همواره مورد استقبال واقع شده اند. هدفی که ما در این دوره داشتیم این بود که برای ایجاد تنوع، در برگزاری سخنرانی ها افرادی را دعوت کنیم که در دوره های قبلی جشنواره حضور نداشته اند و بر اساس پروپوزال جشنواره به موضوعاتی بپردازیم که دانشجویان نقاشی احتیاجمند یادگیری آن ها بودند.

اصل اول یک جشنواره آکادمیک دانشجویی، آموزش دادن است

پورابولی دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی مونولوگ درباره نقش آموزش در جشنواره های دانشجویی گفت: یک جشنواره آکادمیک دانشجویی به دنبال این است که آموزش بدهد و مسائل عملی را هم با ترفندهای آموزشی پیش ببرد. کلیت جشنواره مونولوگ یازده به این صورت بود که آموزش اصل اول آن نهاده شد. ما به دنبال این بودیم که برنامه مکملی برای آموزش ایجاد کنیم تا دانشجویان با عمل کردن بر اساس آن به نتایجی هم برسند و یک نمونه اش هم محدودیت هایی بود که در فراخوان جشنواره اعمال کردیم.

وی در ادامه اضافه نمود: ما به شدت به دنبال کسب تجارب تازه در حیطه اجرا بودیم، نه صرفا تئاتر. این هدفی است که جهان در حال رفتن به سمت آن است و ما هم باید دیر یا زود به همان سمت برویم. بیشتر دانشجویان بیشتر گرایش به سمت مقوله اجرا دارند و متاسفانه آموزش و پژوهش در این زمینه در دانشگاه هنر بسیار فقیر است. جشنواره های دانشجویی رشته تئاتر بخش هایی به حساب می آیند که سعی در پر کردن این خلاء دارند. ما در این دوره تمرکز خود را بر مقوله پنل های آموزشی که درباره اجرا بودند بیشتر کردیم و قرار بود جشنواره برای ما در حوزه آموزش و پژوهش حالت تجربی داشته باشد.

جشنواره دانشجویی، پذیرای دانشجویان است، نه افراد حرفه ای

پورابولی درباره جشنواره های دانشجویی گفت: به نظرم جشنواره وقتی دانشجویی است، پذیرای دانشجوست نه پذیرای فردی حرفه ای. ممکن است حتی کیفیت آثار ارائه شده در این جشنواره بالاتر از سطح بازار باشد اما ما باید توجه کنیم که هویت آن دانشجویی است. از طرف دیگر چون بحث اجراست، گستره آن به خارج دانشگاه می رسد اما این به این معنی نیست که افراد متصل به بدنه دانشگاه نباشند یا آن را نشناسند. به نظرم یکی از مقصودهای این جشنواره ها این است که چون از یک نهاد دانشگاهی برمی آیند، پس باید مواردی مانند سطح علمی اساتید و مدرسانی که درگیر فعالیت های این جشنواره ها می شوند مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد.

تجربیات آموزشی-پژوهشی را به نهادهای برگزار نماینده جشنواره های تئاتر ارائه می دهیم

دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی مونولوگ درباره نگاه وی و ستاد اجرایی جشنواره نسبت به مقوله پژوهش در این جشنواره گفت: ما می خواستیم به یاری اساتید در زمینه های مدنظر جشنواره تجربه و پژوهش کنیم و دستاوردی داشته باشیم که حتی بتوانیم آن را به نهادهایی مانند وزارت ارشاد ارائه دهیم تا به به روز شدن فرآیندهای آن ها یاری کنیم. به این ترتیب علاوه بر پژوهش های دانشجویی ما به دنبال دستاوردهای عظیمتری بودیم، اما با توجه به شرایط پیش آمده ناشی از شیوع کرونا به سختی می توان این پروژه را عملی کرد.

وی در ادامه اضافه نمود: قرار بود جشنواره در اسفند شروع گردد و بعد از جشنواره به مدت یک هفته جلساتی در تئاتر شهر برگزار گردد که در آن ها فرایند جشنواره را آنالیز کنیم و به دنبال برنامه ریزی بحث های عمیق تر درباره این موضوع بودیم. برای مثال در مدت برگزاری جشنواره بخش تمرین اجرا به شکل یکسری تمرین تعبیه شده بود و قرار بود بعد از جشنواره در بازه زمانی تعیین به مسائلی مانند صندلی تمرین و گروه در تئاتر ایران و مسائلی از این دست بپردازیم.

به چالش کشیدن مخاطبان ژکال به یاری گروه های پژوهشی

زهره عرب دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی ژکال درباره برنامه هایی که گروه اجرایی ژکال پنجم برای اجرای آنلاین آن داشتند، گفت: ما تصمیم گرفتیم که جشنواره را زیرنظر دانشکده تجسمی دانشگاه هنر برگزار کنیم. با ورود به شرایط کرونا قرار بر این شد تا به یاری گروه پژوهشی جشنواره برنامه های جدیدی را تدارک ببینیم و در این دوره به جای ورکشاپ های آموزشی بخش پژوهش را جایگزین کنیم و به وسیله اینستاگرام باقی شرکت نمایندگان یا دنبال نمایندگان جشنواره را با موضوعات و بحث های پژوهشی که مطرح می کنیم، به چالش بکشیم.

وی ادامه داد: ما برای برگزاری آنلاین جشنواره مسئله ای نداشتیم، اما اولین نکته این است که دانشگاه باید از جشنواره حمایت کند. در این شرایط شاید اولین مشکل از جانب دانشگاه این بود که ممکن است نتوانند آن نظارتی که همواره اعمال می نمایند را داشته باشند و شاید هم دانشگاه برنامه ای برای حمایت از کار ما نداشت. همچنان هر صحبتی که می کنیم به ما می گویند که صبر کنید تا ببینیم چه پیش می آید و تعیین نیست که این زمان کی خواهد بود.

چطور می گردد که یک جشنواره نقاشی فرهنگی نباشد

دبیر پنجمین دوره جشنواره دانشجویی نقاشی ژکال با اشاره به جلساتی که با متولیان فرهنگی دانشگاه هنر داشته اند، گفت: یکی از مسائل اصلی ما این است که بعضی جشنواره ما را در حیطه و یا اولویت فرهنگی نمی دانند. تا کنون طبق نتیجه حاصل از جلسه ای که با حضور رئیس دانشگاه برگزار گردیده است، قرار بر این شده تا جشنواره ژکال زیر نظر معاونت فرهنگی برگزار نگردد. قرار شده کار را با دانشکده تجسمی پیش ببریم و در این باره صحبت هایی هم با رئیس این دانشکده انجام داده ایم.

عرب توضیح داد: ورود به گالری هایی مانند پردیس ملت که ما هر سال نمایشگاه خود را در آنجا برگزار می کنیم کار آسانی نیست و از این طریق شرایطی محیا می شد که دانشجویان آثارشان را به نمایش بگذارند. حتی سال جاری هم برنامه ای برای فروش آثار داشتیم چون سال قبل فروش خوبی در این زمینه تجربه کردیم و می خواستیم سال جاری این موضوع را پربارتر کنیم اما با توجه به تمام این صحبت ها نتوانستیم آن ها را متقاعد کنیم.

دوران کرونا فرصت تمرین بیشتر برای دانشجویان نقاشی فراهم کرد

وی درباره شرایط حاصل از شیوع بیماری کرونا که برای دانشجویان نقاشی ایجاد شده است گفت: از دید یک دانشجو این فرصت مهیا شده بود که خودمان در خانه کار کنیم. در دانشگاه مجبور بودیم این کار را با محدودیت بیشتر و زمان کمتری انجام دهیم. حتی در این دوره اساتیدمان هم برای نقاشی کردن زمان بیشتری داشته اند. همچنین در این مدت سخنرانی های زیادی به شکل زنده در اینستاگرام و معمولا توسط گالری ها برگزار می شد یا اینکه گروه های هنری مختلف دست به این کار می زدند. به نظرم صحبت درباره اتفاقات روز نقاشی کشور، در ایران به نوعی اتفاق جدیدی بود. در کنار این موضوع هنرمندانی هم بودند که در فضای کارشان کارگاه های آنلاین برگزار کردند. این شرایطی بود که هم از حیث مسائل پژوهشی و هم تمرین نقاشی اهمیت پیدا می کرد و به خودی خود برای ما قابل توجه بود.

فضای مجازی قالب مناسبی برای برگزاری جشنواره فیلم کوتاه نهال نیست

حسینی دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه نهال درباره عدم تصمیم گیری برای برگزاری آنلاین جشنواره گفت: ما به گزینه برگزاری آنلاین جشنواره هم فکر کردیم. یکی از موانع این روش سخت بودن حفظ حق حق نشر و حق پخش فیلم های کوتاه و جلوگیری از پخش غیرقانونی آن ها در سطح اینترنت است. بیشتر جشنواره های فیلم برای اکران آنلاین آثار شرکت داده شده با این مشکل روبرو هستند، چون سازوکار یک جشنواره فیلم اکران آنلاین و مجازی را در بطن خودش قبول نمی نماید. حتی اگر قصد اکران آنلاین هم داشتیم مانع بعدی عدم وجود پلتفرم مناسبی برای انجام این کار در ایران بود و ما با تجربه های ناپیروز جشنواره هایی که در این مدت به شکل آنلاین برگزار گردیدند روبرو بودیم. نتیجه گیری ما این بود که برگزاری جشنواره فیلم کوتاه دانشجویی نهال در قالب فضای مجازی نمی گنجد و جشنواره شکل و شمایل ناقصی به خود خواهد گرفت.

وی در ادامه اضافه نمود: لطف جشنواره نهال در این است که دانشجویان علاقه مند به حوزه فیلم و سینما از سراسر کشور را دور هم جمع می نماید. این جشنواره محفلی را ایجاد می نماید تا آن ها با کار هم آشنا شوند و همچنین جو مناسبی برای فعالیت های گروهی شکل می دهد.

تصمیم گیری نهایی در رابطه با برگزاری دوره هفدهم در شورای سیاست گذاری جشنواره نهال

وی درباره تصمیم گیری هایی که برای اجرای نهال هفدهم صورت گرفته، گفت: پس از توقف فرایند اجرایی جشنواره، چندین ماه به دنبال راهکاری برای برگزاری جشنواره بودیم تا این که چندی پیش در شورای سیاست گذاری نهال که از معاون فرهنگی دانشگاه، رئیس دانشکده سینما وتئاتر، مدیر تشکل های فرهنگی، مدیر گروه سینما، دبیر انجمن علمی سینما و دبیر جشنواره تشکیل شده است،تصمیم نهایی در رابطه با نحوه برگزاری جشنواره گرفته شد.

به گفته وی، مقرر شد دوره هفدهم طبق تقویم هر سال جشنواره، در خرداد سال 1400 برگزار گردد و در نتیجه سال 1399 جشنواره ای نخواهیم داشت. ما در اسفندماه سال جاری دوباره فراخوانی منتشر خواهیم کرد که هم صاحبان آثاری که سال قبل ثبت نامشان صورت گرفته بتوانند فیلم ها را به دفتر جشنواره بفرستند و هم امکان ثبت نام برای فیلم های جدیدی که در این مدت فراوری شده اند مهیا گردد.

برگزاری جشنواره نهال در سال 1400 بستگی به شرایطی دارد که در آن زمان برقرار باشد

حسینی درباره برگزاری این جشنواره در سال 1400 اضافه نمود: برگزاری بستگی به شرایطی دارد که در آن زمان برقرار باشد. امیدواریم که تا آن زمان شرایط به گونه ای رقم بخورد که حداقل با رعایت یک سری پروتکل های بهداشتی و با تغییراتی که اعمال می کنیم، بتوانیم جشنواره را به صورت حضوری برگزار کنیم و اولویت ما هم همین برگزاری حضوری است.

وی ادامه داد: از جمله این تغییرات این است که تعداد روزهای جشنواره قطعا افزایش پیدا می نماید و تعداد سانس ها برای اکران هر فیلم هم افزایش پیدا خواهد نمود. از طرف دیگر ظرفیت سالن نمایش نصف خواهد شد یا حتی به یک سوم خواهد رسید تا بتوانیم با رعایت فاصله گذاری و پروتکل های بهداشتی جشنواره را برگزار کنیم. اما این آمادگی هم برای تیم برگزاری وجود دارد که در صورت مهیا نشدن شرایط مذکور جشنواره را به شکل نیمه حضوری و یا مجازی برگزار کنیم که این موضوع باز هم شامل اکران آنلاین نخواهد بود.

توجه ویژه به دانشجویان خارج از تهران در برنامه ریزی های جشنواره نهال

دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه نهال درباره برنامه این دوره نهال برای دانشجویانی که در تهران سکونت ندارند گفت: برنامه ما این است که اگر در خردادماه توانستیم به طور حضوری جشنواره را برگزار کنیم، پس از بازگشت شرایط به روال عادی و طبیعتا بازگشایی خوابگاه های دانشجویی، فیلم های دوره هفدهم را یک بار دیگر به صورت مفصل اکران خواهیم کرد تا افرادی که به دلیل عدم بهره بردن از خوابگاه ها نتوانسته اند فیلم ها را در جشنواره تماشا نمایند، بتوانند این کار را انجام دهند. قطعا اکران جشنواره سال جاری ما ایده آل نخواهد بود و یکی از نقص های آن نبود دانشجویانی است که به واسطه تعطیلی خوابگاه ها نمی توانند در زمان اکران اصلی جشنواره در آن شرکت نمایند.

وی در ادامه اضافه نمود: البته برگزاری آنلاین جشنواره در کنار محدودیت هایش می تواند فرصت هایی هم ایجاد کند. جشنواره های زیادی هستند که از قالب لایو اینستاگرام برای برگزاری بخش هایی از جشنواره مثل ورکشاپ ها یا نشست ها استفاده می نمایند. ما کوششمان این است که خود را به این قالب محدود نکنیم و قصد ما این است که کارگاه ها را به شکل نیمه حضوری، بر اساس قالب اجرایی مذکور و با رعایت پروتوکل ها برگزار کنیم و در نهایت فیلم جلسات را برای علاقه مندان منتشر خواهیم کرد. اتفاق مثبت این خواهد بود که دانشجویانی که تهران نیستند هم می توانند از این فیلم ها استفاده نمایند.

برگزاری برنامه های جنبی نهال پیش از برگزاری جشنواره

حسینی درباره برنامه های جنبی نهال هفدهم گفت: ما تا خردادماه برنامه های متعددی خواهیم داشت و تصمیم گرفته ایم یک سری از برنامه های جنبی جشنواره را که هر سال همزمان با جشنواره برگزار می شدند را، زودتر برگزار کنیم. در واقع بخش هایی را مدنظر داریم که برگزاری آنلاین آن ها شدنی است و از این موضوع ضربه نخواهند خورد، همانند بخش فیلم نامه ساخته نشده. قصد داریم این بخش را که هر سال هم استقبال قابل توجهی از آن می گردد، زودتر برگزار کنیم و برای بخش عکس و پوستر که هر سال به شکل نمایشگاهی برگزار می شد هم همین برنامه را داریم.

تجربه اجرا در فضای مجازی، رویکرد اتخاذی مونولوگ یازدهم برای برگزاری

پورابولیدبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی مونولوگ درباره چالش برگزاری جشنواره در این دوره گفت: اجرای تئاتر واجد این است که آدم ها دور هم جمع شوند و تماشاچی بیاید و اثری که به اجرا می رود را داخل سالن تماشا کند. کاری که برای مدیوم سالن اتفاق می افتد به نظر ما امکان برگزاری در پلتفرم مجازی را ندارد. بسیاری از کارهایی که برای این دوره پذیرفته ایم بر تجربه کردن پایدار هستند و بیش از هر چیز در نسبت ویژگی زنده بودن، در لحظه بودن و ایجاد رویداد کردن تئاتر معنا پیدا می نمایند. شاید به همین دلایل هم است که خود تئاتر برای ما اهمیت پیدا می نماید.

وی در ادامه اضافه نمود: حالا که تمام جهان تحت تاثیر این شرایط نهاده شده و تئاتر هم بیش از هر هنر دیگری درگیر این مشکل شده است باید راهکار های کنار آمدن با این شرایط را آنالیز کرد. برای این موضوع ابتدا فعالیت های چند جشنواره تئاتر در کشور که از پلتفرم هایی مثل اینستاگرام استفاده نموده بودند را در نظر گرفتیم سپس فعالیت دانشگاهی از اتریش و چند دانشگاه خارجی دیگر را هم آنالیز کردیم و به این نتیجه رسیدیم که همه با این چالش روبرو اند.

دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی مونولوگ در ادامه توضیح داد: برای مثال من دیدم که دانشگاهی مانند نمونه اتریشی پنل هایی برگزار نموده که افراد با رعایت فاصله گذاری ها وارد پلاتو می شوند و تمرین می نمایند سپس ویدیوها به صورت زنده روی پلتفرم یوتیوب آپلود می گردد و مدیوم تصویر هم برایشان مهم است. آن ها به این نکته توجه دارند که کاری که اجرا رفته است باید برای مدیوم تصویر طراحی و دراماتیزه گردد. اما با این حال نکته ای که برای آن ها هم اهمیت پیدا می نماید همان ویژگی هایی است که موجب شده تئاتر قدمت زیادی داشته باشد و انسان های زیادی را در سرتاسر جهان درگیر خود کند. ما هم بر اساس همین نگاه پنل هایی را برنامه ریزی کردیم که به ما اجازه دهند با حفظ دیدگاه پژوهشی و آموزشی جشنواره، اجرا در فضای مجازی را تجربه کنیم.

شرایط کنونی فرصتی برای اصلاح نحوه اجرای تئاتر ایجاد نموده است

پورابولی در مورد چالش هایی که گروه اجرایی مونولوگ برای برگزاری آنلاین این جشنواره داشتند، گفت: تعداد زیادی از افراد را پذیرفته بودیم که 80 درصد کارهایی که می خواستند ارائه بدهند به دلیل این که با توجه به ویژگی آلترنتیوشان برای اجرا در مدیوم سالن طراحی شده بودند، قابلیت تبدیل به مدیوم تصویر را نداشتند. در این مدت کارهای مختلفی در حال انجام هستند اما در حال حاضر نزدیک به یک سال است که تمامی پروژه های تئاتر تعطیل شده اند. حال باید ببینیم که چه راهکاری می توان پیدا کرد، زیرا اگر این شرایط امکاناتی را از ما گرفته است در عین حال امکاناتی هم ایجاد نموده.

دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی مونولوگ ادامه داد: ما نیامده ایم که تئاتر را نجات دهیم یا اینکه تئاتر جدیدی فراوری کنیم چون مطمئن هستیم که تئاتر به راه خود ادامه می دهد. شرایطی که الان داریم مربوط به خود ما دانشجویانی است که الان با این شرایط درگیر هستیم. رویکرد جشنواره ما باید نگاه به دانشجوها باشد و اینکه در این زمینه چه آموزشی باید دریافت نمایند. از طرف دیگر این موضوع می تواند به ما یاری کند تا مسئله اجرا در ایران را نیز اصلاح کنیم. یعنی وقتی تئاتر مرسوم امکان اجرا ندارد، پس می توان شکل های دیگر آن را مدنظر قرار داد. سایبر پرفورمنس هایی هستند که بالغ بر بیست سال قدمت دارند. جشنواره ای در استرلیا به عنوان نخستین جشنواره ای که از این نوع اجرا استفاده نموده امکان واقعیت مجازی را به نحوه ارائه کار برای مخاطب اضافه نموده است. یعنی مخاطب ثبت نام می نماید و با استفاده از قابلیت واقعیت مجازی وارد سالن می گردد و اجرا را تماشا می نماید. چه فرصتی بهتر از الان که شاید بگردد به این موارد نزدیک شد.

تئاتر می تواند اجتماع را به پویش وا دارد

پورابولی درباره ماهیت تئاتر توضیح داد: به واسطه این که تئاتر می تواند با زمانه خودش همراه باشد و با مخاطب خودش صحبت و درگیری داشته باشد می تواند درباره مسائل حال و حاضر خودش رویدادی را ایجاد کند که سبب فکر گردد و اجتماع را به پویش وا دارد. برای مثال همین مونولوگ درباره فقدان است مونولوگ های مشهوری در ادبیات مانند آنچه در هملت و مکبث داریم درباره همین فقدان صحبت نموده اند. ما هم الان با یک فقدان عظیم روبرو ایم، فقدان حیات انسانی و مرگ.

وی در ادامه اضافه نمود: قضیه شیوع کرونا تمامی آیین ها و مناسک اجتماعی ما را هم در برگرفته. خواستگاه تئاتر همین آیین هاست. من اخیرا نمونه ای از اجرای یک آیین زرتشتی در رابطه با زندگی پس از مرگ که به صورت آنلاین اجرا می شد را تماشا کردم و نکته جالب توجه برایم این بود که این آیین ها که خودشان کارکرد رسانه ای دارند، تغییرشان در این میانه در حال درک است. پس وقتی آیین ها تحت تاثیر شرایط با تغییراتی روبرو شده اند، قاعدتا تئاتر هم باید تغییر کند و مناسک خودش را به اجرا بگذارد، چون اگر اجرا نکند ارتباط انسان ها ضعیف تر خواهد شد. ما برای بازآفرینی این ارتباط که به نظرم ویژگی اصلی تئاتر است، سعی داریم فعالیت هایی داشته باشیم.

در نقطه ای هستیم که می توانیم بگوییم چرا مونولوگ!

دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی مونولوگ در مورد ضرورت پرداختن به مونولوگ در شرایط کنونی ناشی از شیوع کرونا گفت: پیش از این هر وقت آدم ها مونولوگ می گفتند به نظر می رسید که یا دیوانه اند یا روان پریش. اما الان دلیل واضحی برای این اتفاق وجود دارد و آن هم مسئله کروناست که انسان ها را به صحبت درباره فقدان وا می دارد. حال با توجه به این مسئله دو نکته در رابطه با اجرای این جشنواره برای ما اهمیت پیدا می کرد. اول آنکه اگر بخواهیم وارد فضای مجازی بشویم نباید فراموش کنیم که مسئله اصلی فقط خود تئاتر است. نکته دوم آنکه اگر بخواهیم جشنواره را برگزار کنیم، قصد داریم پذیرش را محدود کنیم تا نمونه های با کیفیت تری را ببینیم.

وی در ادامه اضافه نمود: ویژگی هایی مربوط به برگزاری جشنواره که برای ما اهمیت دارد اول زنده بودن تئاتر است. دوم برقراری ارتباط فعال با مخاطب. سوم سیاست های اجرای تئاتر در رابطه با شرایط موجود باشد. چهارم نگاهمان به مسائل بنیانی تئاتر باشد و چگونگی بازفراوری آن ها به وسیله مدیوم تصویر. پنجم بالا بردن شناخت عوام مردم نسبت به تئاتر.

پورابولی در ادامه گفت: تا الان مسئله ما مالی نبوده است. مسئله ما عمیقا برخورد با موضوع تئاتر و اجتماع بوده است. شاید از نظر مالی مقرون به صرفه نباشد که تئاتر کلا به صورت مجازی برگزار گردد اما قاعدتا برای فهم اینکه ما انسان ها اجتماعی هستیم و احتیاج به آیین ها، مناسک، اجراها و رویدادها داریم، اهمیت دارد. حالا با توجه به تمام این مسائل ما صورت بندی هم انجام دادیم که جشنواره به چه شکلی می تواند باشد.

برگزاری شایسته جشنواره مونولوگ وابسته به میزان همکاری دانشگاه هنر

دبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی مونولوگ درباره احتمال و چگونگی پیاده سازی برنامه های این دوره گفت: هر آنچه گفته شد نگاه من و گروهم است و تمام زحماتی که برای آنالیز این مسائل کشیدیم اما این که چه زمانی این موضوع عملی گردد، بیش از هرچیز به این بستگی دارد که دانشگاه چقدر با ما همکاری کند و به همین دلیل هم نمی توان زمان دقیق و تعیینی را عنوان کرد. نظر ما این است که می توان به این مسئله عمیق تر نگاه کرد و می خواهیم خواهش کنیم که اجازه عمیق تر نگاه کردن را به ما بدهند.

وی ادامه داد: من همین الان هم درگیر جلسات شورای سیاست گذاری جشنواره هستم و موضوع اصلی بحث پلتفرم های اجرا است. در ایران پلتفرمی که کاملا مناسب برگزاری آنلاین جشنواره باشد نیست و از این حیث هنوز کمبودهایی وجود دارد. اما صحبت درباره یکسری پلتفرم های دیگر مانند توییچ و یوتیوب هم یه میان آمده است که می توانند ظرفیت های خوبی برای ما ایجاد نمایند و من کوشش دارم که اعضا را در این باره متقاعد کنم.

اجرای آنلاین جشنواره می تواند فرصت فوق العاده ای برای ما باشد

محمدحسین پورابولی درباره اهمیت و نقش پلتفرم ها در برگزاری جشنواره گفت: خیلی شاد می شوم که بتوانم در این جشنواره، مثلا اجرایی از آبادان ببینم که در آن فردی در یک روستا به وسیله گوشی هوشمندش مونولوگش را برای ما به نمایش می گذارد. قاعدتا یکی از نکات مهم ما برای برگزاری جشنواره به این شکل همین است که بتوانیم ویژگی آلترناتیو خودمان را گسترش بدهیم و بدانیم آن فردی که در آبادان است و ممکن است به دانشگاه هم نرفته باشد، چه کار نموده است. به نظر من اجرای آنلاین جشنواره با توجه به این نکات می تواند فرصت فوق العاده ای برای ما باشد.

سختی های جشنواره های دانشجویی در شرایط عدم ثبات مدیریت ها و سلیقه های فردی مدیران

زهره عرب در رابطه با شکل اجرایی جشنواره ژکال در دوره های پیشین و شرایط دوره فعلی گفت: فقط چهار دوره از جشنواره ژکال برگزار گردیده و به نسبت هم پیروز بوده است. امیدوارم صحبت کردن درباره این موضوع یاری کند که سلیقه مدیرهایی که عوض می شوند، خیلی تاثیری روی اصل ماهیت جشنواره ها نداشته باشد. سابقه فعالیت اجرایی در دوره های قبلی جشنواره ژکال را داشته ام و واقعا دیده ام که دانشجوها چقدر برای این جشنواره زحمت کشیده اند. خصوصا دانشجویان نقاشی که همواره در شرایط سخت هم آثار خوبی ارائه نموده اند.

وی در ادامه اضافه نمود: در بخش ورکشاپ ها و نشست های جشنواره ژکال کسانی شرکت می نمایند که دانشجو نیستند و در حال فعالیت در هنرهای تجسمی اند. علاوه بر از دست دادن این فرصت، فاصله ای هم ایجاد می گردد بین دانشگاه و کسانی که خارج از دانشگاه کار می نمایند و علاقه مند هستند تا ببینند فضای دانشجویی به چه شکل است. امیدوارم مسئولین در مورد قانون گذاری های مربوط به فعالیت های مستمر سلیقه ای عمل ننمایند. ایشان می توانند حداقل اساس نامه ما که موجود است را آنالیز نمایند تا گروه های بعدی دیگر دچار چنین مسائلی نشوند.

جشنواره های هنری، شریان های اصلی دانشگاه هنر

عماد حسینی دبیر هفدهمین دوره جشنواره دانشجویی فیلم کوتاه نهال درباره تصمیم گیری های سلیقه ای مدیران گفت: شریان های اصلی دانشگاه هنر جشنواره هایش هستند. یعنی آنچه که بیشتر باعث فعالیت دانشجوها و ایجاد انگیزه در ایشان می گردد، همین جشنواره ها هستند. مسئولان رده بالای دانشگاه ما بارها این پرسش را عنوان نموده اند که باید چه کارهایی انجام گردد تا دانشجوها از رخوت در بیایند. این جشنواره های دانشجویی هستند که می توانند آن حرکت مثبت باشند و تا الان هم به نظرم نقششان را به خوبی ایفا نموده اند و قطعا در آینده هم ایفا خواهند کرد.

وی در ادامه اضافه نمود: ما دانشجو هستیم و با این موضوع کنار آمده ایم که در ایران هر سال با یک مدیر، یک تفکر و یک ذهنیت متفاوت روبه رو خواهیم بود. اما اینکه هنوز من در جلسه بخواهم شرح بدهم که اهمیت جشنواره ای مثل نهال که 17 سال سابقه برگزاری دارد چیست و اصلا فعالیت فرهنگی حساب می گردد یا نه، فقط از گروه اجرایی انرژی می گیرد و ما را از رسیدن به اهداف دانشگاه که به نفع دانشجویان است، دور می نماید.

پورابولیدبیر یازدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی مونولوگ نیز در مورد نگاه متولیان فرهنگی دانشگاه هنر به جشنواره های هنری دانشجویی گفت: من نمی دانم اگر تئاتر و سینما و نقاشی زمینه های تخصصی فرهنگی نیستند، پس چه هستند؟ من بارها با مسئولان دانشگاه بر سر این موضوع بحث نموده ام. کاملا واضح است که سینما، تئاتر، نقاشی و هر رشته دیگری که در دانشگاه هنر تدریس می گردد، اساسا کار فرهنگی است و معاونت فرهنگی دانشگاه باید از آن حمایت کند.

وی در انتها اضافه نمود: نکات و مسائلی که مطرح شد می تواند در تصمیم سازی و اجرا به یاری ما بیاید. ارتباط مستمر بین خود برگزارنمایندگان رویدادها و جشنواره ها در شرایط فعلی بسیار اهمیت پیدا می نماید. به خصوص که شرایط ما را مجاب خواهد نمود که در سه جهت متفاوت حرکت کنیم و در طول این جهت می توانیم تجارب خود را با یکدیگر در میان بگذاریم تا به نتایج بهتری در اجرای رویدادها برسیم.