ابرنواختر کپلر در صورت فلکی مارافسای مشاهده شد، عکس - مجله لیست پیوند

در 17 اکتبر 1604، ابرنواختری در صورت فلکی مارافسای مشاهده شد که امروزه بقایای آن ابرنواختر کپلر را تشکیل می دهد.

کشف و رصد ابرنواختر کپلر

این ابرنواختر در کهکشان راه شیری، با فاصله کمتر از 20,000 سال نوری از خورشید رخ داد. اوج قدر آن 2.25- تا 2.5- بود و حتی در روز نیز قابل مشاهده بود!

ابرنواختر کپلر نام های دیگری مانند اس ان 1604، استلا دو نوا، ستاره کپلر و غیره دارد.

این ابرنواختر به نام ستاره شناس آلمانی، یوهانس کپلر، یکی از اولین ستاره شناسانی که آن را رصد کرد، نام گذاری شد. درحالی که کپلر آن را کشف نکرد، اما آن را با جزئیات کامل در کتابی که سال 1606 نوشت، توصیف کرد و به علت آب وهوای بد، رصدش را تا 17 اکتبر به تأخیر انداخت

طراحی اصلی یوهانس کپلر از ابرنواختر که موقعیت استلا نوا را به تصویر می کشد که با N معین شده است (9 مربع به سمت پایین، 5 مربع به سمت راست).

ابرنواختر کپلر در اواسط اکتبر 1604 به اوج درخشندگی خود رسید و از مشتری پیشی گرفت. این جرم تا نوامبر، هنوز هم به میزان یک سیاره روشن بود.

اوایل ژانویه 1605، کپلر کمی تاریک شد و از نظر روشنایی برابر با ستاره آنتارس (کژدم دل) بود. در اکتبر سال 1605، درخشندگی این ابرنواختر به قدر پنجم کاهش یافت و در بهار سال 1606، از دید غیرمسلح محو شد.

در اوج خود، کپلر از هر ستاره ای در آسمان شب درخشان تر بود و در طول روز برای بیش از سه هفته قابل مشاهده بود. این پدیده به وسیله ستاره شناسان اروپا، چین، کره و شبه جزیره عربستان ثبت شد.

اهمیت کپلر

ابرنواختر کپلر آخرین ابرنواختر کهکشانی بود که با چشم غیرمسلح و در راه شیری قابل مشاهده بود. دو ابرنواختر اخیر بعدی در کهکشان های دیگر مشاهده شد.

در زمان کشف، ستاره کپلر در همان ناحیه از آسمان سیارات مریخ و مشتری قرار داشت. ستاره شناسان درحال مشاهده پیوند سیاره ای بودند که آن را با ستاره بیت لحم مرتبط کردند.

مطالعه کپلر سرنخ هایی را در خصوص ستاره مولد و فرایندهایی که منجر به ابرنواخترهای نوع Ia می گردد، در اختیار دانشمندان قرار می دهد.

227227